Mijn goede vriend Remy Roels is op 24 oktober 2018 overleden na een hartfalen. Hij was 85 jaar.
Remy was een alom bekende figuur in de hengelsportwereld, zeker in de kringen van roof- en vliegvissers. Hij had de eerste speciaalzaak in begin 1970 in Vlaanderen, waar je terecht kon voor kunstaas en kunstvliegen. Hij verkocht de beste Engelse en Franse sporthengels en was ook een gedreven hengelbouwer. Zijn holglas spinhengels op Sportex blanks worden nog steeds gebruikt.
Remy was ook een van de stichters en de eerste voorzitter van Esox Spinning Club in 1970. Deze, nog steeds zeer actieve vereniging, werd geboren aan de oevers van de Oude Leie in Bachte-Maria-Leerne, eens een vermaard snoekwater. Een handvol kunstaasvissers had reeds gemerkt dat de snoekstand achteruitboerde door het veelvuldig doden en meenemen. Het motto van de club luidde “Zet alle snoek terug !”, wat niet evident was in de jaren 1970. Maar hun doorzettingsvermogen en verspreiden via de pers van deze leuze wierp, ondanks veel tegenkanting, uiteindelijk vruchten af. Remy wordt ook zowat beschouwd als de “Vlaamse Jan Schreiner” (waar hij trouwens naar opkeek).
Remy was ook betrokken bij de stichting van de Casting Club of Flanders. Hij was trouwens een goed caster en was bevriend met Guido Vinck, die hem ook veel bijbracht op het gebied van vliegvissen.
Persoonlijk leerde ik Remy kennen in de polders rond Gistel (waar hij de weekends doorbracht in zijn caravan). Samen met Marcel Declerck en Jan van de Kallebasse beleefden wij er memorabele visdagen. Daar werden ook onze vriendschapsbanden gesmeed die een halve eeuw meegingen.
Hoewel hij veel snoekte in de Hollandse polders (Wilnis en Polsbroekerdam hadden geen geheimen voor hem) en vliegviste in Oostenrijk (Traun en Gail) was zijn lievelingswater de Damse Vaart. Hij had zijn hart verpand aan het stuk tussen Hoekebrug en de Hollandse grens (en aan Café De Welkom…). De laatste jaren viste hij trouwens bijna exclusief in dit water, dat nog steeds zoveel charmes heeft voor wie van vissen, natuur en stille eenzaamheid houdt.
De laatste tijd visten wij er regelmatig samen. Nu ja, we visten wat, gingen een koffie drinken (en een oude jenever) in De Welkom en bleven maar herinneringen oprakelen… Maar we genoten. De dag van zijn overlijden telefoneerde ik nog met hem. Fier vertelde hij mij dat hij de week voordien nabij Hoekebrug nog een snoek van 79 cm had gevangen. Zijn stem klonk hees maar opgewekt.
Ik hoop, beste vriend, dat er in de kosmos waar je atomen nu ronddwalen (grote) snoeken zijn.
En of ik Remy mis…
Hugo MARTEL